Wirtualna rzeczywistość w HR (część III)

– 16.12.2018 – autor: Adam Sobiechart –
Kontynuujemy temat związany z wykorzystaniem wirtualnej rzeczywistości w HR, który zapoczątkowaliśmy w pierwszej  oraz w drugiej części tego artykułu.

Inne korzyści jakie mamy stosując wirtualną rzeczywistość w szkoleniach są takie, że uczestnika nie rozprasza otoczenie – sala, koledzy z grupy, przełożeni, trenerzy (bo ich fizycznie nie widzi i nie słyszy), widzi tylko to, co powinien widzieć ze względu na merytorykę szkolenia. Sytuacja taka powoduje, że wykonuje on zadanie w warunkach będących odwzorowaniem tych, w których funkcjonuje lub będzie funkcjonować, w swojej pracy (np. szkolimy z obsługi klienta czy sprzedaży w punkcie obsługi, który w realnym świecie ma dopiero powstać). Dlatego dzięki VR proces nauki jest szybszy i bardziej trwały – w krótszym czasie uczestnik zdobywa więcej wiedzy oraz umiejętności niż w analogicznym tradycyjnym szkoleniu.

Firma szkoleniowa, która potrafi zrealizować zajęcia warsztatowe, wspierając się przy tym wirtualną rzeczywistością, potrafi też zrealizować część integracyjną spotkania pracowników, która jest nieodłącznym elementem szkoleń wyjazdowych. Organizatorzy szkoleń starają się jak mogą, aby zapewnić rozrywką wolny czas – szczególnie po zakończeniu pierwszego dnia szkolenia. Coraz częściej stanowi to nie lada problem, bo ile razy można motywować tych samych ludzi tymi samymi „atrakcjami” w postaci jazdy quadami, paintballa, podchodów w lesie i wielu innych ogranych już form integracji. Tymczasem wspierając zespołowe gry integracyjne za pomocą wirtualnej rzeczywistości można uczestników przenieść w dowolny świat emocji, gier i rozrywki, dającej gwarancję, że w takich zespołowych grach jeszcze nie uczestniczyli.

Jednak należy sobie zdawać sprawę z tego, że uczestnicy w bardzo różny sposób reagują na przebywanie w środowisku wirtualnej rzeczywistości. Właściwie nie tyle oni sami co ich błędnik, który mówiąc najprościej – czuje się oszukiwany. Do mózgu poprzez oczy, uszy a często także dotyk docierają sygnały, że człowiek znajduje się w ruchu, natomiast w świecie rzeczywistym nie zmienia on swojego położenia. Innym przypadkiem, na który należy zwrócić uwagę jest druga grupa osób, która w bardzo skrajnie entuzjastyczny sposób reaguje na to co spotyka ją w wirtualnym świecie. Są to uczestnicy szkoleń, którym kontakt z wirtualnym światem tak się spodobał, że nie chcą go opuścić i wrócić do swoich zadań. Innymi słowy, niektóre osoby przebywające w świecie VR zapominają o celu edukacyjnym dla jakiego się w nim znaleźli. Dlatego niezmiernie ważne jest to, że zanim przeniesiemy uczestników naszych szkoleń z tradycyjnych sal do wirtualnej rzeczywistości, musimy mieć pewność, że podróż tę odbędą z trenerami, którzy nie tylko posiadają wiedzę merytoryczną, ale też posiadają doświadczenie i wiedzę metodologiczną jak poprowadzić takie szkolenie, aby wspomniane obie grupy uczestników nie były tylko ciężarem dla pozostałych i aby ich reakcje sprzyjały procesowi dydaktycznemu całej grupy. Dlatego niezbędne jest tu posiadanie know-how związanego z metodologią prowadzenia szkoleń z wykorzystaniem wirtualnej rzeczywistości.

Ostatnim wymienionym na początku obszarem zastosowań wirtualnej rzeczywistości w procesach HR są sesje Assessment Centre i Development Centre. Tutaj, podobnie jak w szkoleniach, możemy zaprojektować zadanie, które kandydat ma do wykonania w wirtualnej rzeczywistości a następnie zmierzyć i ocenić poziom jego realizacji. Podczas tradycyjnych sesji, w bardzo wielu zadaniach, asesor – żywy człowiek, przegrywa z asesorem – awatarem, postacią wirtualną. Dzieje się tak, ponieważ żaden najlepszy statysta zaangażowany do scenek nie odegra swojej roli tak samo, prowadząc rozmowy przez kilka godzin z kilkunastoma różnymi uczestnikami sesji AC/DC. Dzięki temu wszystkie badane osoby mogą zmierzyć się z identycznymi zadaniami, a nie tylko podobnymi – co znacząco podnosi obiektywizm oceny zachowań.

Zatem jak widać, możliwości wykorzystania wirtualnej rzeczywistości w procesach HR są niemalże nieograniczone i zależą tak naprawdę od jednej rzeczy  – ludzkiej i menedżerskiej wyobraźni, o tym, jak tę technologię zaprząc do pracy rozwojowej w organizacji. W innowacyjnych organizacjach, które z sukcesem korzystają już ze wsparcia rozwojowego jakie daje wirtualna rzeczywistość nie myśli się o niej w kategoriach przyszłości czy teraźniejszości, ale konieczności stosowania jej w procesach rozwojowych HR.

autor: Adam Sobiechart